Niepokalanki
Aniołowie opiekuńczy ludzi miast i miasteczek

Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej powstało, kiedy papież Pius IX ogłosił w Kościele dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.

Przejęty tym faktem o. Honorat Koźmiński, kapucyn, chciał to uczcić i w dniu, kiedy Kościół wspomina Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny – 21 listopada 1891 roku, powołał do istnienia w życiu ukrytym nową wspólnotę zakonną – niepokalanki. Pierwszym siostrom powiedział wtedy: „Dzieci moje, już od dawna noszę was w swym sercu i pragnę, byście tworzyły jedną rodzinę kochającą się w Bogu i żyjącą dla Boga, a oddającą się pracy nad uświęceniem mieszkańców miast”.

Siostra Ludwika Waleria Gąsiorowska, współzałożycielka tej wspólnoty, podkreślała, że zgromadzenie jest darem ojca Założyciela dla Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, a każda siostra na początku swojej drogi zakonnej oddaje się na Jej wyłączną własność.

Wpatrując się w życie Maryi, całe oddane Jezusowi, siostry uczą się od Niej nasłuchiwania Ducha Świętego i zawierzenia wszystkiego Bogu.

Dziękując za łaskę Jej Niepokalanego Poczęcia, starają się przezwyciężać wszelki grzech i innym pomagać w dążeniu do świętości. Do celu, którym jest niebo, zmierzamy z dziecięcym zawołaniem: Maryjo, okaż się nam Matką!