Urszula Judyta Napierska ur. w 1932 r. we wsi Górale, diecezja toruńska. Podczas wojny traci większość rodzeństwa. Rosjanie wywieźli ojca na Sybir, a matka
w 1954r. zmarła. Mając 22 lata Urszula została sama i bez domu. Przez okres cieplejszy przebywała w lesie, a gdy było chłodniej szukała miejsca po różnych rozpadlinach i pustostanach. Jakiś czas pracowała w Fabryce Cukierków w Bydgoszczy. Aby gdzieś w domowych warunkach przeżyć Święta Bożego Narodzenia upozorowała chorobę wyrostka robaczkowego. Już w wieku
17 lat doznała choroby próchnicy kości, z tego powodu miała w jednej nodze 24 cm ubytku, a w drugiej 26 cm. Przeszła 24 operacje, ponieważ kości nie chciały się zrastać i już do końca życia została inwalidką. Pan Bóg obdarzył ją szczególnymi łaskami. Jej posłannictwem była misja nawracania błądzących kapłanów i osób zakonnych. W 1955r. jako uczennica była przyjęta do Zgr^a Sióstr Pasterek w Jabłonowie Pomorskim, gdzie przebywała przez 9 lat, ale ze względu na stan zdrowia nie mogła zostać przyjęta
do nowicjatu i złożyć ślubów. Tutaj Urszula nauczyła się czytać i pisać, a także haftu artystycznego i kościelnego oraz różnych robót gospodarstwa domowego. Otrzymała także łaskę stygmatów. Wyjątkowym rodzajem jej cierpień były napaści szatana. W 1964r. została przyjęta do Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji w Bydgoszczy, gdzie po dwóch latach złożyła pierwszą profesję zakonną. Otrzymała imię zakonne s. Judyta od Miłości Bożej, jednak
z powodów zdrowotnych przed profesją uroczystą musiała odejść z klauzury. Zaczyna się dla niej następne tułacze, bezdomne życie i walka o byt codzienny. W 1969r. przyjechała do Gdańska. Pracowała w Gdyni jako wychowawczyni dwójki dzieci. Na tę rodzinę miała duży wpływ religijny. Ich syn Cezary został wymodlonym przez nią kapłanem, który teraz pracował na misjach w Kazachstanie. W tym czasie pracowała także przy parafii Matki Bożej Bolesnej w Gdańsku. Była tam zakrystianką, sprzątała kościół, szyła i haftowała szaty liturgiczne, opiekowała się ministrantami, założyła Kółko Żywego Różańca i wykonywała inne prace przy kościele. Niestety postępująca osteoporoza zaczęła czynić duże spustoszenia w jej organizmie. Samo pęknięcie żeber, które było bardzo bolesne przy najmniejszym poruszeniu spowodowało, że musiała pomagać sobie kulami. Nadal jest jednak przewodniczącą Kół Żywego Różańca, prowadzi spotkania i organizuje razem z Księdzem Moderatorem pielgrzymki na Jasną Górę i do miejsc świętych. Uczestniczy z chorymi diecezji gdańskiej w pielgrzymce w Lourdes. Po śmierci P. Wandy, Urszula została sama. W  małym  pokoju  urządziła sobie  oratorium.  Dużo ludzi przychodziło do niej po radę. Były to czasem skłócone małżeństwa, których sporo pogodziła. Posiadała wyjątkowy dar zjednywania sobie ludzi. W niedługim czasie nastąpiło poważne złamanie z przemieszczeniem kości udowej. W latach 1988 – 2001 przeszła  kolejne  operacje, najpierw
na nogi, a potem na raka jelita. Poza tym miała guza na szyi i tarczycy. Sama świadomie odmówiła przyjmowania środków przeciwbólowych, bo mówiła,  że Pan Jezus więcej cierpiał. Pomimo złożonego prywatnego ślubu czystości w obecności spowiednika czuła się niespełnioną i dalej poszukiwała swojej drogi. Dzięki wstawiennictwu kapłana, który znając jej wewnętrzne życie oparte na Bogu i gorliwości pomagania potrzebującym przyczynił się do przyjęcia jej do Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej. Po rozważeniu
i głębokiej modlitwie jej prośba została przyjęta przez Przełożoną Generalną m. Różę Kozera. W 1998 r. odbyła skrócony postulat, a po nim roczny nowicjat. Pozostała przy swoim imieniu z klauzury jako s. Judyta. Formację zakonną odbywała w swoim mieszkaniu pod kierunkiem s. Wenancji. W 1999 r. złożyła pierwsze śluby zakonne  w Zgromadzeniu. W niedługim jednak czasie nastąpiła konieczność bardzo niebezpiecznej operacji, dlatego w 2000r w szpitalu złożyła warunkowo śluby wieczyste. Pomimo choroby każdemu starała się zawsze pomóc dorą radą i Bożym światłem rozwikłać pogmatwane sprawy. Odeszła do Pana w opinii świętości w 2001r. Obecnie zebrano dokumenty do procesu beatyfikacyjnego i ustanowiono Postulatora, którym został ks. dr Łukasz Białk.

Almighty and merciful God,

You have chosen sister Urszula

to follow You on the way of your cross.

Thanks to Your grace, she lived fully

in the spirit of evangelical simplicity

and of suffering for the needy

and expecially for priests.

Grant us through her intercession

this grace ..............,

for which we humbly ask.

Mary, Immaculate Mother,

help us in this request

that we bring to God through our sister Urszula,

your beloved daughter. Amen.