W 2025 r. czuwanie Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej na Jasnej Górze w Kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej odbyło się dokładnie na przełomie maja i czerwca. Tak się złożyło, że w jednym i drugim dniu świętowaliśmy, jak w Różańcu – tajemnice z życia Jezusa i Maryi: 31 maja wraz z Kościołem oddawaliśmy cześć Maryi, nawiedzającej swoją kuzynkę – św. Elżbietę, a w dniu 1 czerwca 2025 r. przypadła uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Było zatem bardzo maryjnie i bardzo świątecznie.
W czuwaniu naszego Zgromadzenia na Jasnej Górze wzięło udział ponad 200 pielgrzymów, w tym ponad 30 niepokalanek. Osoby świeckie, zaprzyjaźnione z siostrami, przybyły z Końskich, Rzeczycy, Radomia, Grójca i innych mniejszych miejscowości. Matka Boża zgromadziła nas w swoim Domu Jasnogórskim. Na znak jedności w wierze i miłości do Chrystusa i Maryi oznaczyliśmy się maryjnym niebieskim kolorem. Zatem na naszą wspólną modlitwę w Kaplicy Królowej Jasnogórskiej zabraliśmy ze sobą jakiś niebieski element garderoby — była to np. apaszka, bluzka, marynarka, przypięta wstążka albo chustka w kolorze niebieskim. Przed Maryją zaprezentowaliśmy się jako „niebieska drużyna”.
Przed Cudowną Ikoną Pani Jasnogórskiej Przełożona Generalna, m. Dorota Kocjan przywitała Matkę Bożą i rozważyła tajemnicę nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję w Ain-Karim, przekładając treści biblijne na nasze życie. Przywitała wszystkich pielgrzymów i ukazała cel naszego spotkania na Jasnej Górze. Powiedziała:
„Pani Jasnogórska, Królowo Polski, nasza Matko i Orędowniczko!
W godzinie Apelu Jasnogórskiego staję, o Matko, przed Twoim Umiłowanym Wizerunkiem, ażeby Cię powitać i pozdrowić w imieniu wszystkich sióstr niepokalanek, naszych Drogich Przyjaciół i Gości.
Bądź pozdrowiona, Pani, święta Królowo, święta Boża Rodzicielko, Maryjo, która jesteś Dziewicą, uczynioną Kościołem
i wybraną przez najświętszego Ojca z nieba, Ciebie On uświęcił z najświętszym, umiłowanym Synem swoim i Duchem Świętym, Pocieszycielem,
w Tobie była i jest wszelka pełnia łaski i wszelkie dobro.
Bądź pozdrowiona, Pałacu Jego,
Bądź pozdrowiona, Przybytku Jego,
Bądź pozdrowiona, Domu (Mieszkanie) Jego.
Bądź pozdrowiona, Szato Jego,
Bądź pozdrowiona, Służebnico Jego,
Bądź pozdrowiona, Matko Jego.
W dniu dzisiejszym, w przeddzień uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego, gromadzimy się w Jasnogórskim Wieczerniku, aby wraz z Tobą Maryjo trwać na modlitwie: uwielbiać Boga i oczekiwać na spełnienie się obietnicy – Ducha Pocieszyciela, której tak bardzo wszyscy potrzebujemy.
Maryjo, nasza Ukochana Matko, niewiele pozostawiłaś nam słów, które podają Ewangelie, ale te słowa i wydarzenia, które zostały zanotowane są dla nas bardzo ważne, gdyż ukazują kierunek naszej ziemskiej pielgrzymki: słuchajcie mojego Syna i róbcie cokolwiek Wam powie.
Przeżywane dziś Święto – Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, opisane przez św. Łukasza pokazuje jak Maleńki Jezus, którego nosisz pod sercem przynagla Cię, Maryjo do głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu Twojej krewnej Elżbiecie. Jasnogórska Królowo, pokorna Służebnico Pańska, uhonorowana zaszczytnymi i wzniosłymi tytułami: pełna Łaski, pełna Ducha Świętego, Cała Piękna, Cała Święta, Cała Czysta, Ty zawsze pozostajesz w cieniu Syna, gdyż pragniesz jedynie, aby Twój Syn, Jezus był bardziej znany i kochany, aby każdy mógł Go spotkać, poznać, przyjąć do swego życia, i pozwolić Mu się poprowadzić; by On przemieniał nasze życie, czynił je piękniejszym i bardziej owocnym. Niepokalana Maryjo, wypowiadając swoje ‘Fiat’, pozwoliłaś, aby Bóg uczynił w Twoim życiu to, co zechce i takiej postawy nas uczysz.
Podejmując dziś modlitewne czuwanie gromadzimy się w naszym Jasnogórskim Wieczerniku przy Tobie, Maryjo, ponieważ chcemy wpatrywać się w Ciebie, poznawać Ciebie i zgłębiać Twoją drogę, by krocząc po Twoich śladach bardziej zbliżać się do Twojego Syna.
Maryjo, wrażliwa na wszystkie sprawy ludzkie, w obliczu trudnych wydarzeń, których doświadcza Kościół, świat oraz nasza Ojczyzna Polska, jeszcze raz wraz z Prymasem Wyszyńskim błagamy: Maryjo, widzisz, co się dzieje z Kościołem Twojego Syna! Ze światem, z naszą umiłowaną Ojczyzną! Co przeżywa udręczona ludzkość! Uratuj nas. Pomóż Kościołowi, pomóż ludzkości, pomóż każdemu z nas.
Rozpoczynając czas czuwania w Domu Matki, witam bardzo serdecznie naszych Drogich Gości, Przyjaciół, Czcicieli Maryi, którzy w czasie Eucharystii oddadzą się Maryi na własność; witam Pielgrzymów z Grójca, Nowego Miasta, Końskich, Rzeczycy, Radomia, Zakopanego, którzy od kilku już lat trwają z nami na corocznej modlitwie. Witam również wszystkie obecne na czuwaniu siostry niepokalanki oraz Wszystkich, którzy łączą się z nami duchowo za pośrednictwem Internetu.
Warto zachwycić się Maryją, aby przez Nią poznać i zbliżyć się do Jej Syna, najpiękniejszego spośród Synów ludzkich.
Pobyt w tym wyjątkowym dla każdej Córki i Syna Maryi miejscu, słusznie nazywanym Polską Kaną, Jasnogórskim Wieczernikiem, Duchową Stolicą Polski, napełnia nas radością i rozbudza nadzieję na zwycięstwo miłości, której tak bardzo potrzeba nam w naszym życiu osobistym, społecznym, zakonnym.
Gromadzimy się w tym sanktuarium, by wspólnie uwielbiać Boga i składać dziękczynienia za życie i powołanie Walerii Gąsiorowskiej, za jej duchową spuściznę, i wstawiennictwo za nami u Boga. W pokorze stajemy, aby dziękować Miłosiernemu Ojcu za Jego łaskawość i dobroć okazaną nam w ostatnim roku. Przychodzimy także, by u tronu naszej Matki i Królowej czuwać trwając na modlitwie oraz słuchać, co dzisiaj Maryja chce każdej i każdemu z nas powiedzieć.
W obliczu trudnych sytuacji, których doświadcza Kościół i nasza Ojczyzna Polska, pragniemy jeszcze raz wsłuchać się w pełne miłości i troski słowa św. Jana Pawła II skierowane do Polaków: Tyle razy przybywaliśmy tutaj! Stawaliśmy na tym świętym miejscu, przykładaliśmy niejako czujne (…) ucho, aby usłyszeć, jak bije serce Kościoła i serce Ojczyzny w Sercu Matki (…). Bije zaś ono, jak wiemy, wszystkimi tonami dziejów, wszystkimi odgłosami życia (…). Jeśli jednakże chcemy dowiedzieć się, jak płyną te dzieje w sercach Polaków, trzeba przyjść tutaj. Trzeba przyłożyć ucho do tego miejsca. Trzeba usłyszeć echo całego życia narodu w Sercu Matki, Matki i Królowej! A jeśli bije ono tonem niepokoju, jeśli odzywa się w nim troska i wołanie o nawrócenie, o umocnienie sumień, o uporządkowanie życia rodzin, jednostek, środowisk – trzeba to wołanie przyjąć, bo rodzi się ono z miłości matczynej, która po swojemu kształtuje dziejowe procesy na naszej polskiej. Niech te słowa posłużą nam do głębokiej refleksji, uwrażliwią na miłość do drugiego człowieka i dobro naszej Ojczyzny oraz wskażą kierunek duchowej odnowy.
W dniu 19 maja br. minęła 76. rocznica śmierci Matki Współzałożycielki Ludwiki Walerii Gąsiorowskiej. Każdego roku majowe dni były dla M. Ludwiki czasem spotęgowanej miłości, modlitwy i czci do Niepokalanej. Wszystkie jej duchowe dążenia realizowały się pod macierzyńskim spojrzeniem i błogosławieństwem Matki Maryi, której oddała się na własność. Serdeczna więź jaka łączyła m. Ludwikę z Niepokalaną sprawiała, że pozwoliła prowadzić się Duchowi Świętemu i tak jak Maryja z wiarą żyła dla Boga i wg Bożej woli. Bóg sprawił że Maryja, w tym majowym dniu wyszła jej naprzeciw w chwili śmierci, by na wieki okazać się Matką wprowadzając w bramy nieba.
Niech cały świat kocha Maryję, ale my nade wszystko kochajmy Ją jako naszą Matkę. Maryjo, Pani Jasnogórska, przyjmij tę naszą dzisiejszą modlitwę, modlitwę kochających Cię serc i nieustannie ponawianą prośbę: Okaż się nam Matką oraz Pomnij, żeśmy Twoje”.
Konferencję wygłosił o. Jakub Szymczycha, paulin. Zakonnik celebrował też uroczystą Eucharystię o północy i skierował słowo Boże do zebranych przed Cudownym Obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej.
W liturgię włączyły się siostry i osoby świeckie. Pod koniec Liturgii Eucharystycznej reprezentantka grupy osób, którzy przygotowywali się do aktu zawierzenia siebie Maryi, w imieniu własnym i tych, którzy łączyli się przez internet, odczytała akt oddania wg św. Ludwika Grignion de Montfort.
Siostry prowadziły adorację Najświętszego Sakramentu, Różaniec, koronkę do Miłosierdzia Bożego. O bogatą oprawę muzyczną modlitewnego czuwania zadbała s. Dorota. Organistkę wspierał kilkuosobowy chór zakonny.
Pod koniec czuwania wszyscy uklękli i oddali siebie Maryi. Akt zawierzenia w imieniu wszystkich odczytała s. Małgorzata, wikaria.
Matka Dorota podziękowała wszystkim i każdemu z osobna za wspólną nocną modlitwę. Powiedziała, że wszyscy czuwający przed Cudowną Ikoną Maryi mieli okazję zaczerpnąć ze skarbca duchowych darów od Pani Jasnogórskiej. Wyraziła również nadzieję, że każdy skorzystał duchowo, może np. bardziej zrozumiał jakąś dotychczas niezrozumiałą prawdę wiary i że coś z czuwania weźmie do swojej codzienności. Na koniec m. Dorota życzyła wszystkim szczęśliwego powrotu do domu i zaprosiła na czuwanie naszego Zgromadzenia na Jasnej Górze za rok.
