W genezę zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej wpisują się dwa wydarzenia: ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP w 1854 roku oraz beatyfikacja Ludwika Marii Grigniona de Montfort, która miała miejsce w roku 1888.
21 listopada obchodziłyśmy 129 rocznicę powstania Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej. 8 grudnia natomiast, obchodzimy Uroczystość Niepokalanego Poczęcia, która jest główną, patronalną uroczystością Zgromadzenia. W tym dniu Siostry wychwalają Boga za łaskę udzieloną Najświętszej Maryi Pannie i dziękują za powstanie ich rodziny zakonnej. Proszą o nowe powołania oraz o potrzebne łaski dla każdej siostry i dla wszystkich, których spotykają i do których są posłane.
Ojciec Fundator w swojej młodości kapłańskiej dokładnie przestudiował „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do NMP” św. Ludwika i mocno przejął się jego przesłaniem. Kiedy nastąpiła beatyfikacja Autora tak dobrze już znanego mu dzieła, o. Honorat był już przekonany, że chwała Maryi, którą Bóg stopniowo objawiał, doszła do najwyższego stopnia.[1]. Tym głębokim przeświadczeniem podzielił się w kazaniu wygłoszonym w roku 1888, mówiąc: „bł. Ludwik Maria Montfort pisał, że przeczuwa, iż zbliżają się czasy, gdy powstanie bardzo wiele dusz (… ) z Boga i z Maryi zrodzonych (… ) którzy staną do walki ze światem, ciałem i szatanem i odrodzą życie duchowe na świecie (… ) gdym to wyczytał ( w „Traktacie”), że błogosławiony ten sługa Maryi takich rzeczy się spodziewał, z niedowierzaniem to przyjmowałem. Ale dziś, gdy ten prorok został policzony w poczet błogosławionych i gdy patrzę na to, co się na oczach naszych dzieje (…) dziś te słowa jego publicznie wygłaszam i oświadczam, iż nadzieje jego podzielam.” [2]
Trzy lata później, tj. w roku 1891 bł. Honorat organizował już Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej. W pierwszych Ustawach tej wspólnoty zakonnej umieścił charakterystyczny zapis: „Niech się starają, aby na nich spełniła się ta przepowiednia bł. Ludwika Montforta(…)”.[3] W ten sposób podejmowanie przez niepokalanki monfortańskiego stylu dążenia do świętości nabiera szczególnej wagi z racji zobowiązania na mocy samych tekstów ustawodawczych.
Następnie, odnosząc się do immakulistycznych przesłanek genezy ( ogłoszenie dogmatu ) nie ma wątpliwości, że Założyciel inspirowany był prawdą o Niepokalanym Poczęciu NMP i ten specyficzny charakter maryjny przekazał Zgromadzeniu. Nie zmienia to stanu rzeczy mimo, iż myśl zakonotwórcza dojrzewała nieco w czasie, ponieważ trzeba było czekać około 40 lat od czasu ogłoszenia dogmatu (1854), aż do powstania Zgromadzenia (1891). Dowodem na to są słowa samego Fundatora wypowiedziane w dniu powstania pierwszej wspólnoty niepokalanek: „Długo nosiłem was w sercu swoim” oraz jego zapis w pierwszych Ustawach: „Przede wszystkim niech zachowują swoje serca i sumienia nieskalane grzechami, aby zasłużyły na tę zaszczytną nazwę Córek Niepokalanej Maryi.” [4]
W roku 1904 o. Honorat jeszcze wyraźniej i zdecydowanie powtórzył tę myśl charyzmatyczną. Kiedy Kościół katolicki świętował 50 rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, Fundator skierował wtedy do istniejącego już 13 lat Zgromadzenia następujące słowa: „Jubileusz Niepokalanego Poczęcia ma dla Was daleko większe znaczenie niż dla innych wiernych. Wy to bowiem jesteście owocem tego jubileuszu i słusznie uważać się możecie za żywy pomnik ogłoszenia tego dogmatu. Jemu to bowiem, Niepokalanemu Poczęciu winnyście swój zawiązek[5].”
_________________
[1] Por. Honorat Koźmiński, Kazanie na Uroczystość Przenajświętszej Maryi Panny Różańcowej i św. Franciszka Serafickiego o zaofiarowaniu się Maryi w: Gabriel Bartoszewski, Paulina Brzozowska ( oprac.) Tuus totus, zbiór materiałów dotyczących idei niewolnictwa maryjnego w ujęciu o. Honorata Koźmińskiego, kapucyna, Warszawa 1982, s.69.
[2] Tamże, s.72.
[3] ACMN, RKNS, Ustawy z 1894 r., sygn. A. II, IV. 8, s.6.
[4] Tamże, wstęp.
[5] L. Gąsiorowska, Kronika i Historia Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej, ACMN, sygn. C. III, II. 4,
